من بی تو از تمام آفرینش بیگانه ام

حالا تو هی بیا بگو مردها پررو میشوند من می گویم،

زن اگر زن باشد،
باید بشود روی عاشقیش حساب کرد
که باید عاشقی کردن بلد باشد
که جا نزند، جا نماند، جا نگذارد 
که بداند، مرد هم آدم است دیگر
گاهی باید لوسش کرد
گاهی باید نازش را کشید
و گاهی باید به پایش صبر کرد

حتی من میگویم زن اگر زن باشد،
از دوستت دارم گفتن نمی ترسد

تو میگویی خوش به حال زنی که عاشق مردی نباشد، بگذار دنبالت بدوند، و من نمیفهمم این که ازش حرف میزنی، زندگی است یا مسابقه اسب دوانی؟
من نمیفهمم چرا هیچ کس نمی نویسد از مردها ؟؟

از چشم ها و شانه ها و دست هایشان
از آغوششان، از عطر تنشان، از صدایشان

پررو میشوند؟ خب بشوند!!! مگر خود شما با هر " دوستت دارمی" تا آسمان نرفته اید؟؟؟

مگر ما به اتکا همین دست ها
همین نگاه ها همین آغوش ها در بزنگاه های زندگی سر پا نمانده ایم؟؟؟

من راز این دوست داشتن های پنهانی را نمی فهمم
من نمیفهمم زن بودن با سنگین بودن، با سکوت، با انفعال چه ارتباطی دارد؟؟؟

من بلد نیستم در سایه دوستت داشته باشم.
من میخواهم خواستنم گوش فلک را کر کند
من میخواهم " مرد ام" دلش غنج برود از اینکه بداند جایی " زنی" دوستش دارد
من میخواهم زن باشم ، بگذار همه ى دنیا بداند مردی این حوالی دارد دوستت دارم های مرا با خود میبرد

مرد من نه با اسب سپید آمد نه با بنز سیاه.
مرد من با دو پای خود آمد
مرد من نه با حساب پر نه با شرکتی در فلان جای شهر.

که با غرور و مردانگی اش آمد
مرد من آنقدر ها هم رویایی نیست یک مرد ساده اما بی همتا :

که میشود از قامتش مغرور شد
که میشود خستگی هایش را فهمید
که چشمانش حرفی جز برای من ندارد

باید زن باشی تا بفهمی یک شاخه گل حتی وقتی از دست مردی میرسد که دستانش جز برای تو نیست
چه عشقی دارد
هزاران هدیه ى گران قیمت پیشکش
باید زن باشی تا ببینی همان دست ها چیزیست فراتر از دست
محکم است
امن است
اطمینان است

در ذهن نه ى من ،

مرد یعنی تکیه گاهی امن
یعنی محبت از روی دوست داشتن ها، بدون شرم
در ذهن نه ى من ،
مرد یعنی کوه بودن، پر از سخاوت، پر از حیای مردانه
در کنار این ابهت لوس شدن های کودکانه.
در ذهن نه ى من،
مرد یعنی دوست میدارمت، تو هر لحظه با منی
تو مرد منی و من بی تو از تمام آفرینش بیگانه ام

دوستت دارم❤